Unos 650 indigentes en la ciudad, de los que aproximadamente 50 se encuentran en fase terminal. 

Los miembros de la COORDINADORA CIUDADANA INDEPENDIENTE y CORUÑA SIN TECHO lamentamos que las medidas que se toman en lo referente a los indigentes sean siempre de tipo policial o caritativo por lo que proyectamos iniciar una recogida de firmas para que se tramite UNA LEY QUE COMBATA LA MARGINALIDAD.

Este hipotético texto debe garantizar a la persona un techo permanente tal y como recoge la constitución. Además el mendigo deberá recibir atención sanitaria y psicológica, especialmente cuando se encuentre en el peor nivel de degradación. Una vez que se cubren estas necesidades el indigente deberá participar en cursos de reciclaje formativo o de alfabetización si fuera necesario.

El paso siguiente seria que las administraciones públicas ubicasen al indigente en proceso de reinserción en un puesto publico de trabajo temporal, con preferencia en tareas sociales a cargo de las propias administraciones. El proceso de reinserción concluye cuando la persona esa empleable y puede lograr su independencia (VER MÁS) Blog de la Coordinadora Ciudadana Independiente y Comisión Sin Techo de la Coruña PARA LEER, COPIAR O IMPRIMIR CUALQUIER CARTEL O TROZO DE TEXTO, HACED CLICK SOBRE EL MISMO

miércoles, 31 de julio de 2013

POR UN FERROCARRIL PÚBLICO Y SEGURO

COMUNICADO DA PLATAFORMA EN DEFENSA DO TREN A CORUÑA E AS MARIÑAS “POR UN FERROCARRIL PÚBLICO E SEGURO” 










En primeiro lugar, a Plataforma en Defensa do Tren A Coruña e As Mariñas quere expresar as súas condolencias ás familias, amizades e persoas achegadas das vítimas do terrible accidente de Santiago de Compostela. As vítimas teñen todo o noso respecto, solidariedade e apoio, e todas as organizacións que formamos parte desta plataforma queremos enviarlles un fraternal e sentido abrazo nuns momentos que sabemos que son de extrema tristura. Estamos con todas as persoas afectadas.

Ademáis queremos destacar que o maquinista do tren tamén é unha vítima do accidente, e que nos repugna o linchamento mediático ao que está a ser sometido. E por suposto, queremos facer unha mención especial á veciñanza de Angrois polo seu comportamento solidario coas vítimas do accidente, e tamén aos empregados públicos e profesionais que participaron nas labouras de rescate.

Esiximos que se realice unha investigación seria, que sexa independente do Ministerio de Fomento, para aclarar todas as circunstancias que rodean ao accidente para que non se volva repetir un feito tan tráxico e lamentable como este. Queremos que as familias das vítimas sexan informadas en todo momento do desenvolvemento da investigación e que, unha vez concluída esta, sexan dirimidas todas as responsabilidades sen ningún tipo de presión por parte de RENFE, ADIF ou de calquera forza política.


Responsabilidade civil, penal e política. Esiximos que se saiba a verdade, sexa cal sexa. Consideramos que a seguridade en calquera medio de transporte público en xeral, e do ferrocarril en particular, ten que ser algo prioritario por enriba de calquera outro interese. Cremos que un sistema seguro non pode asumir riscos inaceptables, como que un erro humano provoque unha traxedia tan terrible como a de Santiago, sabendo que hai medios técnicos para evitala e que non se utilizaron. Se un erro humano pode provocar unha traxedia semellante, é que algo non se fixo ben.

Esta plataforma, dende o seu nacemento, vén denunciando que os recortes no ferrocarril afectan á seguridade, tal e como recolle noso manifesto, polo tanto opoñémonos rotundamente aos recortes que se están a producir dende hai tempo no ferrocarril. Estamos a constatar que é unha evidenza a total inadecuación do sistema de camiños de ferro de Galiza para un país coas necesidades de transporte coma o noso. Esiximos que se asuman as responsabilidades políticas que se deriven do accidente.

Se se decidiu non instalar os sistemas de seguridade nunha curva na que hai que reducir a velocidade de 200 km/h a 80 km/h, queremos que os responsables desa decisión, que en última instancia depende de cargos políticos, dean a cara e expliquen á cidadanía por qué a tomaron e asuman as súas responsabilidades, igual que as está a asumir xa o maquinista do tren accidentado. Cando se toma unha decisión dese calibre hai que asumir a responsabilidade de tela tomado. Por respecto ás vítimas e ao resto de cidadáns.

Estamos totalmente en contra do proceso de privatización que se iniciou tanto en RENFE coma en ADIF. A privatización traerá como consecuencia que a prioridade en todo o sistema ferroviario sexa o beneficio económico das empresas que pasen a xestionar o ferrocarril, deixando todo o demáis como algo secundario. O ferrocarril debe continuar como servizo público e social no que se persiga o beneficio de toda a sociedade e non de intereses particulares. A privatización afectará negativamente á seguridade, e iso é algo que non podemos nin debemos consentir

lunes, 29 de julio de 2013

COMPAÑER@S

A veces me pregunto por que tienen tanto miedo al activismo ciudadano y creo que lo hacen porque los ciudadanos que piensan organizados son un nuevo poder cuya crítica incorpora soluciones paralelas y eficaces mientras se sigue recortando en leyes laborales, en pensiones, consintiendo situaciones abusivas de desahucio, o merma del estado de bienestar. Los colectivos sociales y personas que luchamos por el bienestar de la ciudadanía estamos sufriendo una perversa interpretación de la realidad a través muchas veces de coartar, impedir o sancionar ese activismo.

Es cierto que esta experiencia no es lo que nos sucede, sino lo que hagamos con lo que nos sucede; por lo tanto la clave es la actitud que adoptemos que se traduce en la capacidad de crecer e incrementar nuestra competencia de cara a las circunstancias adversas. Y así, salir de ellas fortalecidos construyendo desde esa misma adversidad y aprendiendo de las dificultades. Sólo así seremos capaces de ver el lado positivo de todo lo que nos ocurre. Y así, unidos poder cambiarlo todo.
Contra la violencia social.
Por la integración de la gente sin techo
Luis Enrique Veiga Rodríguez (La Coruña)

viernes, 26 de julio de 2013

A PACD EN SANTIAGO O 25X

O nodo galego da PACD acudirá á manifestación do 25 de xullo baixo o lema “Que se lixe a troika. Non debemos, non pagamos!”
A Plataforma para a Auditoría Cidadá da Débeda (PACD) imos acudir baixo este lema á manifestación do 25 de xullo. Porque queremos reivindicar:

- Unha auditoría cidadá da débeda, que nos permita coñecer con todo detalle o proceso que nos trouxo a esta situación (9500 millóns de euros de débeda pública na Galiza, un 28% máis que hai un ano).
- O non pago da débeda ilexítima, é dicir, a débeda que foi contraida en contra dos intereses do pobo, a través da socialización das perdas do sector privado e dunhas políticas de austeridade derivadas da mesma. A débeda pública non é a causa da crise-estafa (supuña un 35,5% do PIB do estado español no 2007) senón unha consecuencia da mesma (84,1% a finais de 2012).
- O rexeitamento dos custes sociais que supon o seu pagamento, que, en forma de recortes e privatizacions dos servizos públicos e sociais (saúde, educación, transporte, dependencia,etc.), empobrecen á poboación.
- Que os responsáveis desta situación asuman as consecuencias políticas e penais da súa nefasta xestión.
- A derrogacion de todas as medidas contitucionais e legais que impoñen o pagamento desta ilexitima debeda.
- Unha verdadeira democracia, que implique unha transformación do sistema para poñer no centro a vida e os dereitos e condicións de vida das persoas. Así, entendemos a auditoría como un mecanismo de empoderamento, que contribúa a recuperar a soberanía do pobo, dotando á sociedade dunha ferramenta a través da cal loitar pola transparencia, a democracia e a xustiza social.
Sairemos da Alameda de Compostela, ás 12, baixo unha faixa co lema “Que se lixe a troika! Non debemos, non pagamos!” e convidámosvos a unirvos a todas aquelas persoas que compartides connosco o rexeitamento ao pago dunha débeda que é ilexítima e ás políticas de austeridade impostas pola troika e asumidas pola Xunta de Galiza. 
 Que se lixe a troika! Non debemos, non pagamos!
Publicado en : Plataforma Auditoría Ciudadana de la Deuda

miércoles, 24 de julio de 2013

CHORIZADA CONTRA LA CORRUPCIÓN

Umhas ideas tras as concentracións de onte 
 A concentración de onte, porque foi umha concentración o mais vello estilo con corte de trafico e todo, por moito que o adornen con "chourizadas" ou con actitudes “festivas”, é desde un punto de vista político, CENTRAL.

A esixencia de Gobernos Dimisión, que non só se fixo na Coruña (Madrid, Valencia, Barcelona, Sevilla ate 43 cidades e pobos), é a tarefa prioritaria hoxe para a clase traballadora e o pobo para enfrentar o PPSOE.

Aos primeiros (o PP) por que están enrocados na sua posición nos gobernos, están tan debilitados, tan corrompidos e tan illados socialmente (ate Wall Street Journal, Financial Times, etc, peden a comparecencia de Rajoy, e non son medios precisamente de extrema esquerda) que saben que como caia un so deles, cae todo o edificio, nun efecto dominó. Por iso pechan filas entre eles, ainda que se odien e non se fien de ninguén, e que de vez en cando o sector mais extrema direita (Aguirre ou Aznar) saque as garras.

Os segundos, o PSOE, que pide "un goberno do PP sen Rajoy", porque saben que o PP é a columna vertebral do réxime neo franquista que temos (esta cheo de ministros de Franco ou dos seus fillos políticos que poden estar onde estan pola lei de amnistía). O PSOE sempre foi o "machaca" dos franquistas; cando éstes (fose a UCD ou depois o PP) non podían facer algo porque terían que enfrontarse á poboación, chamaban o PSOE o resgate (FG, ZP), corrompían ou pactaban coa esquerda (IU, ERC, BNG), e os sindicatos, para frear as mobilizacións preparando a derrota. Suicidábanse o servizo dun "ben superior", a estabilidade do réxime do 78.

O PSOE hoxe sabe que non ten capacidade para facer ese papel de "apagafuegos". Esta en caída libre, e sabe que a caída do goberno de Rajoy non é un simple recambio, é a caida do ultimo "cortafuegos" que protexe ás institucións centrais dun rexime, a Xefatura do Estado e a Xudicatura, tamén tocadas despois do caso Garzon, Divar, etc., e agora o caso do actual Pte do Tribunal Constitucional que era militante do PP, cando a lei prohibe a militancia dos maxistrados.

Por iso, a tarefa é esixir e mobilizarse pola dimisión dos gobernos é hoxe, e non admite desculpas, porque non facelo obxectivamente pon á calquera organización ao lado do PPSOE na defensa do réxime do 78.

A convocatoria da Coruña estivo ben de xente (tendo en conta a relación con Madrid o Valencia), e aínda que estaban dirixentes do BNG, de IU, do PSOE!, ... Ningun deles asumiu a tarefa de encabezar a loita contra estes gobernos, pondo os seus aparellos á tarefa de enfrentalos. Porque non nos trabuquemos, hoxe por hoxe quen pode chegar a milleiros de persoas na Galiza, e na Coruña, son as organizacións políticas e sindicais institucionais; a sua actitude de limitarse a desgastar os gobernos e de esperar ás eleccions, significa non asumir as suas responsabilidades e ten iguais consecuencias que o pórse o marxe das convocatorias, debilitan a resposta social aos gobernos, axudan a mantelos e facilitan que sexa a extrema direita quen bote fora a Rajoy.


Eles teñen a influencia social suficiente como para que estes gobernos durasen un telexornal e a sua pasividade só fai que os Rajoy/Feijoos aguanten no poder. Esta no seu tellado o construir umha fronte/coordinación aberta e unitaria, para impulsar a mobilización social. Por outra banda, non abondan os chips que algúns ainda manteñen, de fai dous anos, do 15M; a realidade impon un paso adiante na organización política. O non resolver esta contradicción é o que ten no desconcerto a moitos/as dos que estiveron onte, e debilita a necesaria resposta.

Apesares disto, é notorio que a crise non espera e o illamento social do PP é total, por iso ha que avanzar na realización de reunións/asembleas abertas para discutir e establecer un PLAN DE MOBILIZACIONS SOSTIDO NO TEMPO ATE DERRUBAR OS GOBERNOS, e levalo aos centros de traballo, aos barrios, aos centros de estudo (cando estean abertos). Esto é o que temos que construir e traballar, porque ninguen esta a facelo.

Esta claro que a saída do PP dos gobernos non é a solución o problema, a sua importancia esta en que hoxe significa abrir a porta a un proceso de mobilización contra as medidas de austeridade e recorte, contra o réxime do 78 e contra esta UE que esta a impor un gran retroceso nas condicións de vida e traballo da poboación. Por iso, a derrubada dos gobernos tense que inscribir nunha loita a longo prazo por un proceso constituínte que apoiado nos organismos de autoorganización da poboación traballadora, garanta umha saída obreira e popular á crise.
Galiza, 19 de Xullo do 2013 R Laxe

Leer las últimas noticias :
La “chourizada” contra la corrupción en el PP colapsa el centro en hora punta
Unas trescientas personas se concentraron frente a la sede del PP en A Coruña
Los ciudadanos gritan contra la corrupción (VIDEO)
Un millar de personas pide la marcha de Rajoy ante la sede del PP (FOTOS)

Este post ha sido publicado conjuntamente con : 
OS INDIGNADOS DA CORUÑA.
LA TORRE DE HERCULES
Plataforma da Coruña de afectados por preferentes e subordinadas

lunes, 22 de julio de 2013

NOS QUIEREN SUMISOS

No deja de ser cierto que aún existen graves desequilibrios sociales que excluyen a las personas de la sociedad de bienestar. De un modo paralelo nuestro Gobierno debería de adoptar una definición muy clara al respeto. Y ello en torno a dos ejes: la igualdad por la no discriminación y la garantía del cumplimiento de esos derechos. Al menos ese ha sido el mensaje que muchas veces se nos ha querido trasladar a la sociedad, disertando ampliamente sobre derechos y justicia social.

En estos momentos, la respuesta institucional difiere notablemente de esa línea de acción, con identificaciones policiales indiscriminadas en La Coruña. A ellas cabría añadir los marcados tintes ideológicos que impregnan las sanciones a algunos miembros de colectivos sociales en defensa de los derechos ciudadanos. El gobierno municipal y la Delegación de Goberno están por mostrar así su rostro menos amable y antidemocrático bajo tintes ideológicos que criminalizan demandas totalmente legítimas.

En lo que a mi sensibilidad concierne hablo del drama de los desahucios o las gentes sin techo, por poner dos ejemplos en la Coruña. El objetivo de atemorizar y silenciar es claro, sancionando económicamente a quienes protestan: se intenta dinamitar toda vía y cauce para la protesta vecinal desplegando un proceso de hostigamento económico y judicial totalmente irracionales.

En este contexto, afortunadamente, y amparado en la presunción de inocencia, un juzgado central ha condenado a la Delegación de Gobierno madrileña, lo que podría influir en las sanciones en curso sobre algunos grupos coruñeses bajo una campaña de criminalización que atenta contra un derecho fundamental. Honestamente, creo que estamos antes unas instituciones ajenas a los problemas. Y el Gobierno sigue autista.
Luis Enrique Veiga Rodríguez (La Coruña)
VER FOTOS

Este post ha sido publicado conjuntamente con :
OS INDIGNADOS DA CORUÑA
LA TORRE DE HERCULES
Plataforma da Coruña de afectados por preferentes e subordinadas

viernes, 19 de julio de 2013

EL JUEVES VAMOS A POR CHORIZOS

El próximo jueves tendrá lugar una acción de protesta frente a sedes del PP y edificios gubernamentales de diversas ciudades . Las concentraciones están convocadas por personas que participan en colectivos surgidos antes, durante y después del 15 de mayo de 2011 y pretenden señalar la corrupción de altos cargos políticos y élites financieras y empresariales, la inexistencia de una verdadera democracia y la consiguiente pérdida de derechos de la inmensa mayoría de la sociedad.
La convocatoria, nacida una vez más en las redes sociales y que se define como independiente de partidos o sindicatos, está abierta a la adhesión de personas y colectivos (mareas, asociaciones vecinales, asambleas…). La protesta pretende poner de manifiesto la gravedad de una situación endémica en el actual régimen político y económico, que vulnera sistemáticamente los principios elementales de la democracia mientras recorta derechos colectivos y prestaciones públicas.

Paralelamente, van saliendo a la luz las conexiones evidentes entre las donaciones de empresas y concesiones públicas o decisiones políticas que les benefician. La falta de ética de los poderes públicos ante el incumplimiento de sus compromisos y la utilización de su estatus en beneficio propio, sin que exista posibilidad de exigir responsabilidades ante esas actividades, está claramente conectada con una élite empresarial que los financia y con la que están en total connivencia.

La solución debe pasar por la convergencia en un proceso verdaderamente democrático y transparente, donde los protagonistas no sean los poderes económicos, sino las personas y el respeto a los Derechos Humanos y a una vida digna. Desde esta premisa, no es suficiente con un cambio superficial o una nueva alternancia dentro del bipartidismo, totalmente insertado en las dinámicas de corrupción. La solución tampoco pasa por un gobierno de tecnócratas impuesto por el FMI, el Banco Mundial o la Comisión Europea. Es necesario un proceso constituyente con la participación de toda la sociedad para construir desde abajo un sistema democrático, con representantes políticos sometidos a un verdadero control y revocación ciudadana cuando incumplan sus compromisos; es la única salida para que los intereses partidistas no se sitúen por encima del bienestar de todas las personas.

Por todo ello, el jueves 18 de julio se invita a la ciudadanía a salir de nuevo juntas a la calle para señalar a la mafia que nos gobierna, exigir su dimisión inmediata y la apertura de un proceso constituyente para reiniciar la democracia desde abajo.
Publicado en ACAMPADASOL.
EN LA CORUÑA HABRÁ UNA CONCENTRACIÓN DELANTE DE LA SEDE DEL PP EL JUEVES A LAS 20.00 HS.

miércoles, 17 de julio de 2013

HACE 60 AÑOS PERDONAMOS A ALEMANIA

Hace sesenta años, Alemania se enfrentaba a una crisis de la deuda que amenazaba con impedir la recuperación de su economía y de su población tras la II Guerra Mundial. El Estado era incapaz de hacer frente a una deuda pública externa cuyos orígenes se remontaban a las compensaciones impuestas después de la derrota alemana en la I Guerra Mundial, con el Tratado de Versalles de 1919, y a los préstamos obtenidos para reconstruir el país tras la devastación de la II Guerra Mundial.

Ante esta situación, el 27 de febrero de 1953, la República Federal Alemana (RFA) y sus acreedores extranjeros, entre los que se encontraban Irlanda, Grecia y España, firmaron el llamado “Acuerdo de Londres sobre la Deuda Alemana”, según el cual se condonó cerca de la mitad de su deuda pública y privada, equivalente al 150% de sus exportaciones en 1950, reduciendo también los intereses de la deuda restante.

En las “directrices para las recomendaciones” del Acuerdo se reconocía la necesidad de llegar a un trato justo y equitativo para todas las partes, en el cual se tuviera en cuenta la situación económica general del país para evitar su colapso y garantizar su recuperación. De hecho, en el acuerdo se incluyó una clausula por la cual la RFA pagaría sus deudas con los recursos procedentes de su superávit comercial, estando limitados al 3% de sus exportaciones anuales.


Este acuerdo, permitió que Alemania pasara de un estado de endeudamiento crítico a una situación donde la deuda no fue un obstáculo para el desarrollo económico y social, contribuyendo al “milagro alemán” de los años cincuenta y sesenta. Sin embargo, parece que el Estado Alemán se ha olvidado de la comprensión y generosidad con la que fue tratado por parte de los mismos estados que ahora son devastados por las políticas de austeridad marcadas desde la UE, las cuales priorizan el pago de la deuda al bienestar de sus pueblos. Con el pago de la deuda, perdemos la mayoría. ¡Movilízate!


[1] Información extraída de: Aprendiendo… y en inglés The Guardian
Vídeo: Nuestra deuda, su negocio 
Vídeo de la charla sobre el trabajo de investigación que la revista Café amb Llet ha realizado sobre el uso del dinero público en la sanidad catalana durante los últimos 30 años. Publicado en : PACD MADRID

lunes, 15 de julio de 2013

NEGLIGENCIA INSTITUCIONAL CON LAS PERSONAS SIN HOGAR

El problema del sin hogarismo se generaliza entre quienes entran en la vulnerabilidad a causa de la pérdida de su vivienda a quienes directamente ya viven en la calle. Sin embargo, con las actuales medidas asistenciales, se está potenciando la cronificación del problema a través de la refundación de los comedores sociales y las cartillas de racionamiento. Esto es lo propio de una derecha rancia que creíamos superada. Muy al contrario. Algunos ayuntamientos (y el de La Coruña no es una excepción) pugnan por sacar de las calles a estas personas pero no por la vía de la inserción sino de la persecución y la invisibilidad. Y esto viene ya de antiguo. Por su parte, el Gobierno sigue negando el contenido de la Carta Social Revisada de la UE, e impide que las personas en situación de vulnerabilidad o directamente de calle, puedan reclamar un alojamiento estable.

De modo que se obvia lo fundamental ante el sin hogar, que son dos tipos de medidas (la prevención y la inserción social y laboral).
1. Para prevenir es necesario crear un observatorio contra la exclusión social que identifique las causas de esta exclusión y actuar en consecuencia.
2. Además, hay que aplicar un plan de acción integral que tenga en cuenta las carencias de estas personas.
Habría que ofrecerles un techo permanente, tal y como recoge la Constitución; una atención sanitaria y psicológica de la que carecen, especialmente en su peor nivel de degradación. Una vez cubiertas dichas necesidades, poder participar en actividades de reciclaje formativo (y si es necesario de alfabetización), así al final tendrían un salario por oposición a las actuales rentas de pobreza y que las administraciones públicas ubicasen al excluido en un puesto público de trabajo temporal (en tareas sociales). La inserción concluye cuando la persona es empleable e independiente económicamente.

Al ciudadano no hay que darle peces, hay que enseñarle a pescar. Y eso implica ayudar a rehacer los vínculos sociales a las personas sin hogar.
Luis Enrique Veiga Rodríguez
Publicado en : La Opinión

viernes, 12 de julio de 2013

CÁRCEL PACTADA, JUSTICIA PROSTITUIDA

Que el juez Ruz haya tomado la decisión de meter en la cárcel madrileña de Soto del Real al señor Bárcenas por entender ahora, que no antes, que hay un riesgo evidente de fuga y en consecuencia procedía decretar su prisión incondicional, no cambia el estado de cosas sobre la caladura de este individuo. Al contrario, la evidencia del caso Bárcenas deja como otras veces muy malparada a la institución judicial que como siempre sucede actúa o parece actuar a la orden del gobierno de turno

¿Por qué no se le encarceló antes?
Como bien ha dicho el juez Elpidio Silva, instructor del caso Blesa, al respecto de ciertas injerencias en la acción judicial, es imposible instruir adecuadamente una causa bajo presión (Blesa) o cuando a alguien le interesa que el proceso se desarrollase por determinados derroteros cuyos tiempos son acordados previamente (Bárcenas). “La justicia no es un restaurante donde se pueda elegir el menú” ha dicho el señor Silva.

Habida cuenta de la mascarada a la que estamos asistiendo de conocidos delincuentes, como anécdota, me gustaría recordar aquí que siendo yo niño escuché el caso de un familiar lejano que sabíamos que se dedicaba al contrabando de joyas. En una ocasión que la policía lo tenía en el punto de mira, otro familiar que era abogado del Estado le transmitió el siguiente mensaje: te van a coger con una visita policial, pero por favor procura que te encuentren algo en casa; saben lo que tienes. Lo dicho, cárcel pactada, justicia prostituida. 
Luis Enrique Veiga Rodríguez
Publicado en : LA OPINIÓN

miércoles, 10 de julio de 2013

JUSTICIA

Que el juez Ruz haya tomado la decisión de meter en la cárcel madrileña de Soto del Real al señor Bárcenas por entender ahora, que no antes, que hay un riesgo evidente de fuga y en consecuencia procedía decretar su prisión incondicional, no cambia el estado de cosas sobre la caladura de este individuo. Al contrario, la evidencia del caso Bárcenas deja como otras veces muy malparada a la institución judicial que como siempre sucede actúa o parece actuar a la orden del gobierno de turno
¿Por qué no se le encarceló antes? 
 Como bien ha dicho el juez Elpidio Silva, instructor del caso Blesa, al respecto de ciertas injerencias en la acción judicial, es imposible instruir adecuadamente una causa bajo presión (Blesa) o cuando a alguien le interesa que el proceso se desarrollase por determinados derroteros cuyos tiempos son acordados previamente (Bárcenas).

"La Justicia no es un restaurante donde se pueda elegir el menú", según ha dicho el señor Silva. Habida cuenta de la mascarada a la que estamos asistiendo de conocidos delincuentes, como anécdota, me gustaría recordar aquí que siendo yo niño escuché el caso de un familiar lejano que sabíamos que se dedicaba al contrabando de joyas. En una ocasión que la Policía lo tenía en el punto de mira, otro familiar que era abogado del Estado le transmitió el siguiente mensaje: "Te van a coger con una visita policial, pero por favor procura que te encuentren algo en casa; saben lo que tienes". Lo dicho antes, cárcel pactada, Justicia prostituida.
Enrique Verdía A Coruña
Publicado en : El Correo Gallego

lunes, 8 de julio de 2013

OFIMÁTICO : DEJÁ VÛ

Un alto número de viviendas de las que la mitad serán de protección oficial y la otra mitad de precio libre... la situación que se percibe en la trastienda del ofimático me recuerda mucho cuando los pisos de protección oficial, mucho más baratos que en el mercado libre, se terminaban adjudicando a dedo y sin sorteo ante notario a los familiares de los alcaldes, a los hijos de los concelleres, etc., etc.

Las propiedades en ocasiones estaban situadas en las parcelas próximas a promociones privadas dónde los mismos pisos no protegidos superaban los 50 millones de pesetas. Pese a que estas casas se construían para personas con escasos recursos económicos y por lo tanto eran mucho mas económicas, el procedimiento de la adjudicación permitía que los familiares de los altos cargos en diferentes gobiernos o en diferentes administraciones hayan conseguido pisos de protección oficial beneficiándose de este tipo de adjudicaciones.

El nepotismo es la preferencia de algunos gobernantes o funcionarios para dar prebendas y empleos públicos a sus amigos y familiares. En este caso está sacando a la luz la rapiña del poder con los vecinos a quienes se pretende aplicar con contundencia la ley para desahuciarlos de sus casas y que otros se repartan la tarta. Como siempre, la justicia, ciega, sorda... y cómplice. El el tema no es nuevo.
LUIS ENRIQUE VEIGA RODRÍGUEZ 
Publicado en : ATLÁNTICO

viernes, 5 de julio de 2013

CONCENTRACION URGENTE MIERCOLES 3

O concello da Coruña cita con menos de 24 horas de antelaciòn a dùas das familias en risco de desafiuzamento polas obras do Parque Ofimàtico. Concentraciòn de apoio às 16:30 horas nos soportais da praza de Maria Pita. Nesta cidade non se desahucia. Acudide. Difundide e apoiade